पहलगाम आक्रमण : आरतीको एउटा निर्णयले जोगिएको थियो परिवार

काठमाडौं । अप्रिल २२ मा जम्मू-कश्मीरको पहलगाममा भएको आतङ्कवादी हमलामा एक नेपालीसहित २६ जनाको मृत्यु भएको थियो ।कानपुरका शुभम द्विवेदी पनि तीमध्ये एक हुन् ।

शुभम र उनको परिवारका सदस्यहरू पहलगाम घुम्न गएका थिए । उनीसँगै श्रीमती, आमाबाबु, बहिनी, भिनाजु र ससुरा घरका केही आफन्तहरू पनि थिए ।

३० वर्षीय शुभमको केही दिनअघि विवाह भएको थियो । उनी कानपुरमा सिमेन्टको व्यवसाय गर्थे ।

आक्रमणबाट बाँचेका शुभमको परिवारले आफूहरू कसरी बचियो भन्ने बारेमा बताएका छन् । शुभमकी बहिनीले आफ्नो एउटा निर्णयका कारण यो सम्भव भएको बताइन् ।

शुभमकी बहिनी आरती द्विवेदी भन्छिन्, “परिवार र आफन्तसहित कुल ११ जना पहलगाम गएका थियौँ । घटना भएको दिन यात्राको अन्तिम दिन थियो । सबैजना फर्कने तरखरमा थियौँ ।”

“यो हाम्रो अन्तिम दिन थियो । हामी धेरै खुशी थियौं । वास्तवमा धेरै खुशी थियौँ किनभने यो हाम्रो पहिलो यात्रा थियो,” उनी भन्छिन्, “दाइको भर्खरै विवाह भएको थियो र भाउजुको परिवार पनि हामीसँगै थियो, त्यसैले हामीले धेरै रमाइलो गरिरहेका थियौं । हाम्रो यात्रा धेरै राम्रो भइरहेको थियो । हामी फेरि फर्कने योजनामा ​​थियौं ।”

बैसरणतिर जाने घटनालाई उल्लेख गर्दै आरती भन्छिन्, “एउटा निर्णयका कारण मेरो र परिवारका बाँकी सदस्यहरूको ज्यान बच्यो । हामी माथि जाँदै थियौं, तर मलाई ठीक लागेन । मलाई घोडामा चढ्न मन पर्दैन । त्यसैले मैले म जाँदिनँ भनेँ ।”

“मेरो निर्णयका कारण परिवारका छ जना सदस्य फर्कियौं । हामी आधा बाटो पुगिसकेका थियौं । त्यहाँबाट मैले बुवा, मेरो श्रीमान् र केही मानिसहरूलाई फिर्ता ल्याएँ ।”

आरती भन्छिन्, “मलाई थाहा छैन किन, तर म डराएको थिएँ । मैले भनेँ कि म जाँदिनँ । म भित्रभित्रै नर्भस थिएँ र पसिना आइरहेको थियो । त्यहाँको मौसम चिसो थियो र मैले धेरै लुगा लगाएको थिइनँ, तैपनि म पसिनाले भिजेको थिएँ । त्यसैले मैले म जाँदिनँ भनेँ ।”

“तर, ती मानिसहरू (घोडा मालिकहरू) भन्न थाले – तिमी किन डराउँछौ, म तिमीलाई मसँगै लैजान्छु । तिमी मसँगै आउनुपर्छ भनेर उनीहरूले मसँग १० मिनेट बहस गरे ।”

आरती भन्छिन्, “मैले उनीहरूलाई सिधै भनेँ कि म तिमीलाई पूरा रकम दिन्छु, म तिमीबाट एक पैसा पनि काट्ने छैन । तर, यो मेरो इच्छा हो, म जाँदिनँ । यदि उनीहरुसँग गएको भए न मेरो बुवा बाँच्ने थिए न मेरो श्रीमान्, कोही पनि बाँच्ने थिएनन् ।”

बुवाले भने – एउटा फोन कलले सबै बर्बाद गर्‍यो

शुभमका बुवा सञ्जय कुमार द्विवेदीले यस घटनाको बारेमा बताउँछन्, “म र परिवारका सदस्यहरू यात्रीबाट पहलगाम पुगेका थिएँ ।”

त्यहाँबाट उनले सबै ११ जनाका लागि घोडाको व्यवस्था गरे ।

सञ्जय भन्छन्, “हामी सबै ११ जना सँगै हिँड्यौं । हामीसँग ११ वटा घोडा थिए । जब ​​हामी पहिलो बिन्दुमा पुग्यौं, हामीले सबैको फोटो खिच्यौं ।”

“त्यसपछि मेरी छोरी (आरती) ले भनिन् कि हामी अगाडि जान चाहँदैनौं । हामी फर्कनेछौं ।”

सञ्जय भन्छन्, “मलाई थाहा छैन किन, तर मलाई पनि राम्रो लाग्दैनथ्यो । त्यसैले मैले भनेँ – ठीक छ, हामी फर्कन्छौं । त्यसपछि हामी त्यहाँबाट फर्कियौं ।”

“यसपछि मेरो ज्वाइँले पनि जाँदिनँ भन्नुभयो । त्यसपछि मेरी छोरीका ससुराहरूले पनि नजाने भन्नुभयो । मेरी श्रीमतीले पनि जान्नँ भनिन् । यसरी लगभग छ जनाले माथि नजाने भने ।”

शुभमका बुवाले यसपछि सबै छ जना पहिलो बिन्दुबाट तल झरेको बताए ।

उनी भन्छन्, “हामी चिया आदि पिउँदै थियौं, त्यतिबेला मेरो छोराले फोन गरेर भन्यो – म पुगेँ । २०-२५ मिनेट लाग्यो होला ।”

“मैले उसलाई छिटो आउन र धेरै बेर नपर्खाउन भनेँ । हामी पर्खिरहेका छौं । पाँच मिनेटपछि फेरि फोन आयो । मलाई लाग्यो कि ऊ त्यहाँबाट आउँदैछ ।”

यो सबै बताउँदै गर्दा शुभमको बुवा भावुक हुन्छन् । “एउटा फोन कलले सबै कुरा समाप्त गर्‍यो,” उनी भन्छन् ।

शुभमकी बहिनी आरती भन्छिन्, “म कस्तो अवस्थामा छु भनेर भन्न धेरै गाह्रो छ । दिमागले राम्ररी काम गरिरहेको छैन ।”

उनी भन्छिन्, “मलाई थाहा छैन मेरा आमाबाबु, भाउजु र हामी उनी (शुभम) बिना कसरी बाँच्नेछौं ? यो देशमा यी सबै कुराहरू किन भइरहेका छन् ? मानिसहरू एकअर्कालाई मारिरहेका छन् ।”

आरती भन्छिन्, “हरेक व्यक्तिमा मानवता हुन्छ । यदि कुनै अपरिचित व्यक्तिलाई चोट पुग्यो भने पनि हामी उसको बारेमा सोच्दछौं । हामी जनावरहरूलाई धेरै माया गर्छौं, तर यस समयमा मानिसहरूले मानिसहरूलाई मारिरहेका छन्, त्यो पनि आफ्नै देशमा ।”

गत हप्ता मङ्गलबार जम्मू कश्मीरको पहलगाममा पर्यटकहरूमाथि आतङ्कवादी आक्रमण भएको थियो ।बन्दुकधारीहरूले पर्यटकहरूमाथि गोली चलाएका थिए ।

यस आक्रमणमा २६ पर्यटक मारिएका थिए । प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले यसलाई ‘आतङ्कवादी हमला’ भनेका छन् र आक्रमणका लागि जिम्मेवार व्यक्तिहरूलाई छोडिने छैन भनेका छन् ।

-बीबीसी हिन्दीबाट