महिला

एउटी महिला मेरा सहकर्मी थिइन्। उनी सधैँजसो आक्रोशित देखिन्थिन्। उनका हरेक व्यवहारबाट उनभित्रको कटुताको अनुमान लगाउन सकिन्थ्यो।

एकदिन मैले उनलाई सोधेँ, “तिमीलाई जिन्दगीमा सबभन्दा धेरै कुन चिजप्रति घृणा छ ?”

“पुरुषप्रति।”

“कस्ता किसिमका पुरुषप्रति ?”

“पादरी, दार्शनिक र मनोविज्ञान–विशेषज्ञप्रति।”

“तिनीहरूप्रति किन ?”

“पादरी भन्दछन् कि– आइमाई उनको विनास र आदमको पतनको कारण बनी। दार्शनिक भन्दछन् कि– आइमाई कम बुद्धिवाला हुन्छिन्। मनोविज्ञान–विश्लेषकको भनाइ छ, सम्पन्नशालीको बर्बादीको जिम्मेवार आइमाई हुन्।”

म पुरुष थिएँ, त्यही कारण उनको कुरा सुनेर मुस्कुराएँ।

पुरुष

पूरै संसारका महिला उपस्थित भए।

उनीहरूले एकै स्वरमा पुरुषसँग भने, “हजारौं सालदेखि हामी दोस्रो दर्जाका नागरिकका रूपमा रह्यौं। न्यायपूर्ण अनुरोध गर्दछौं कि, आऊ अब एक शताब्दीका लागि ठाउँ बदलौं।”

पुरुषहरूले एकै स्वरमा भने, “शताब्दी छोड, एक पल पनि हामी त्यस्तो गल्ती गर्दैनौं।”

(हिन्दी मासिक ‘कादम्बिनी’ सेप्टेम्बर २००८ को अंकबाट भावानुवाद।)